Hartelijk dank, Nederland

column Marieke Keurentjes- van den Brink
Op het ritme van de trommel en Tibetaanse cimbalen, sylnyen genaamd, komen drie dansers met witbaardmaskers het podium op. Alle drie dragen ze dezelfde kleding; een shirt met zwart-wit zebra motief met onderaan gevlochten koorden met pomponnen eraan. Over hun schouders witte doeken met blauwe versiersels erop. Ze zwaaien met een scepter in hun hand. Met hun lichaam maken ze grote bewegingen waarbij ze hun knieën omhoogtrekken en vervolgens voorover buigen met beide handen tegen elkaar. Ze dansen een Tibetaanse Opera maskerdans; de Tashi Shoelpa, een dans die geluk, gezondheid en een lang leven brengt aan zijn publiek, en een plek kan zuiveren. De geschiedenis van deze dans voert terug naar 1645, ten tijde van de vijfde Dalai Lama, hij werd uitgevoerd tijdens zijn troonceremonie. De witte baard en het lange witte haar van het masker staan symbool voor Thangtong Gyalpo, een boeddhistische monnik en grondlegger van de Lhamo (Tibetaanse opera). De dans wordt opgevoerd bij speciale gelegenheden zoals, de opening van een klooster of speciale bijeenkomsten. Wat een symbolisch begin van het ‘Thank you, The Netherlands’- evenement op zaterdag 24 november jl. in de Koepelkerk van Amsterdam.

Ruim 400 mensen die Tibet een warm hart toedragen zitten rond het zeventiende-euwse Bach orgel in de historische koepelzaal. Als ik omhoogkijk zie ik de prachtige ronde koepel. Deze protestantse kerk wordt niet meer voor zijn historische doel gebruikt maar de kerksfeer voel je meteen wanneer je binnenkomt. Het figureerde al eens in een schilderij van Vincent van Gogh, maar was zaterdag vooral het decor van het speciale evenement dat ICT en de Tibetaanse gemeenschap Nederland organiseerden om het publiek te bedanken voor hun steun van de afgelopen 60 jaar. Na een warm welkom van Tsering Jampa, executive director ICT Europe, wordt er een korte video impressie over wat er de afgelopen jaren met de Nederlandse support is bereikt, getoond. Ze geeft aan dat het een speciale dag is, waarbij het hoogstgelegen land ter wereld en het laagstgelegen land in Europa bij elkaar komen om samen dankbaarheid te vieren. En na de woorden ‘dank je wel Nederland, een land wat wij nu thuis noemen’ volgen er verschillende culturele optredens. Tibetaanse kinderen van de Gangjong Rigzod school in Amsterdam zingen een Thank you Netherlands liedje in het Tibetaans. Een volksdans uitgevoerd door drie Tibetaanse vrouwen uit de Kham regio. En de Tibetaanse operazangeres Namgyal Lhamo, die ookwel de Nachtegaal van Tibet wordt genoemd, zingt een lied over wereldvrede waarbij ze op de gumang, een Tibetaans snaarinstrument, speelt.

Speciaal voor dit evenement is de Sikyong Lobsang Sangay naar Nederland gekomen. In zijn speech gaat hij in op de huidige ontwikkelingen in Tibet. Ook vertelt hij dat de strijd voor vrijheid, democratie en mensenrechten verplaats is van Tibet naar de rest van de wereld. Sikyong, betkent president, hij leidt de Kashag. Dit is het kabinet van de Tibetaanse regering in ballingschap in Dharamsala, India.
In het Tibet van voor de bezetting door China, ging de Kashag over zaken die zowel privé als van nationaal belang waren. Het bestond uit drie leken en een monnik. De leden van de Kashag waren afkomstig uit de adel van Tibet. Het was hun taak om hun mening uit spreken over bepaalde zaken aan de minister en premier. Die legde de mening voor aan de Dalai Lama voor de uiteindelijke beslissing. Geen enkele minister had een specifieke portefeuille. Tegenwoordig zijn er 7 leden van de Kashag die worden benoemd door de Sikyong voor een termijn van 5 jaar. Ze hebben allemaal hun eigen portefeuille.
Op 27 april 2011 werd Lobsang Sangay democratisch gekozen toen de Dalai Lama zijn politieke verantwoordelijkheden neerlegde.
De Dalai Lama is vanaf die tijd de religieuze leider van de Tibetanen.
Sangay is voorstander van het middenweg beleid, een koers die door de Dalai Lama al werd ingeslagen.

De Sikyong, Lobsang Sangay, is naar Nederland gekomen om de mensen die Tibet al die jaren hebben ondersteund te bedanken. Erica Terpstra, eeuwige student van het Tibetaans Boeddhisme zoals zij zelf altijd zegt, steunt de Tibetaanse zaak al jaren. Daarom ontvangt Erica Terpstra de ‘hartelijk dank’ award van de Sikyong. Terwijl zij een Katha omgehangen krijgt verschijnt er op het beeldscherm een foto van Erica met de Dalai Lama. Ze begroeten elkaar met de ‘U-thuk’, een unieke Tibetaanse begroeting, waarbij de voorhoofden elkaar zacht raken.
Terwijl ik de monumentale trappen van de Koepelkerk oploop naar de receptie, moet ik denken aan de hoopvolle woorden van de Sikyong: ‘We moeten blijven geloven en dromen dat op een dag de Dalai Lama weer terug keert op zijn residentie Norbulingka, waar hij thuishoort.’

 

foto top: Netty Leleulya