Dr. Gyal Lo waarschuwt voor Chinese kostscholen

Westerse en Europese landen moeten meer interne solidariteit tonen om China onder druk te zetten op zijn staat van dienst op het gebied van mensenrechten, zegt Tibetaanse activist Gyal Lo, hij heeft onderzoek gepubliceerd over het Chinese onderwijsbeleid in Tibet en de impact ervan op cultuur en identiteit in de regio.  (delano.lu)

De Tibetaanse ooggetuige Dr. Gyal Lo, heeft bevestigd dat China een verplicht systeem hanteert van koloniale kostscholen voor kinderen van vier tot zes jaar in bezet Tibet. In december 2021 publiceerde een Amerikaans onderzoeksteam een rapport ‘Gescheiden van hun families, verborgen voor de wereld’, waarin werd beweerd dat het Chinese overheidsbeleid een enorm koloniaal internaatsysteem heeft opgebouwd dat zich richt op en uitbuit minderheden, vooral Tibetanen, bij het nastreven van onderwijs.

“Het is ronduit wreed om kinderen van hun ouders te scheiden, vooral op deze extreem jonge leeftijd. Niet alleen scheurt de Chinese regering gezinnen uit elkaar, ze dwingt deze kwetsbare kinderen ook om vreemden te worden voor hun eigen Tibetaanse cultuur, waardoor hun spirituele, taalkundige en culturele banden met hun huizen en gemeenschappen worden verbroken. Dit is de reden waarom ik mij vandaag uitspreek”, zei Dr. Gyal Lo in het persbericht, waarin hij er bij de Hoge Commissaris van de VN Michelle Bachelet op aandrong te eisen dat deze internaten gesloten worden tijdens haar lopende bezoek aan China. Gyal heeft meer dan 50 scholen bezocht en schat in de verklaring dat minstens 100.000 kinderen in deze instellingen leven, verdreven uit hun gezinnen. (Phayul).

VN-experts waarschuwen dat een miljoen Tibetaanse kinderen geconfronteerd worden met ‘gedwongen assimilatie’ in Chinese residentiële scholen.

Toen China in de jaren vijftig Tibet annexeerde, beloofde het dat de “religieuze overtuigingen, gewoonten en gewoonten van het Tibetaanse volk” gerespecteerd zouden worden. De vierde grondwet van China, aangenomen in 1982, codificeerde het recht van alle etnische groepen “om hun eigen gesproken en geschreven taal te gebruiken en te ontwikkelen en om … hun eigen manieren en gewoonten te behouden.” In het afgelopen decennium heeft Peking echter een veel meer assimilerende benadering gevolgd, waarbij het, in de woorden van de Chinese president Xi Jinping, heeft geprobeerd ‘de mensen van elke etnische groep aan één touwtje te binden’.

Deze week (februari 2023) waarschuwde een panel van deskundigen van de Verenigde Naties ervoor dat ongeveer een miljoen Tibetaanse kinderen met geweld zijn geplaatst in Chinese residentiële scholen die bedoeld zijn om hen hun taal en cultuur te ontnemen. “We zijn zeer verontrust dat het residentiële schoolsysteem voor Tibetaanse kinderen de afgelopen jaren lijkt te fungeren als een verplicht, grootschalig programma dat bedoeld is om Tibetanen te assimileren in de Han-cultuur van de meerderheid, in strijd met de internationale mensenrechtennormen”, zeiden drie speciale VN-rapporteurs voor onderwijs. cultuur en de rechten van minderheden, aldus een verklaring.

“Tibetaanse kinderen verliezen hun vaardigheid met hun moedertaal en het vermogen om gemakkelijk met hun ouders en grootouders in de Tibetaanse taal te communiceren, wat bijdraagt aan hun assimilatie en erosie van hun identiteit.” Gyal Lo, een Tibetaanse geleerde en onderwijsdeskundige, heeft dit uit de eerste hand gezien. Hij werkte in 2016 aan een universiteit in het zuidwesten van China toen zijn broer hem vroeg om naar huis te komen om bij zijn achterneven te kijken. De meisjes gingen naar een nieuwe kostschool voor kinderen uit de Tibetaanse provincie Gansu, waar ze woonden. Ze brachten vijf dagen per week door op de school, waar alle lessen in het Mandarijn werden gegeven, de officiële taal van China, waar het Putonghua wordt genoemd. Toen de meisjes thuiskwamen, leken ze afstandelijk, bijna als vreemden, vertelde de broer van dr. Lo hem. Jarenlang had Dr. Lo geprobeerd binnen het systeem te werken om het onderwijs in de Tibetaanse taal en cultuur aan te moedigen en weerstand te bieden aan de assimilationistische verschuiving die hij zich zag ontwikkelen. Maar zelfs hij was geschokt toen hij het effect op zijn achterneven zag.

“Als ze samen speelden, spraken ze puur Chinees zonder een enkel Tibetaans woord”, vertelde hij aan The Globe and Mail. “Als alle kinderen zo opgroeien, kun je je dan voorstellen wat er zal gebeuren voor onze samenleving, voor onze natie? Tegenwoordig komt de Tibetaanse situatie dichter bij wat de inheemse bevolking in Canada heeft ervaren.” Dr. Lo begon door de Tibetaanse regio’s van China te reizen, scholen te bezoeken en met leraren en ouders te spreken. Hij bracht jaren door met het verzamelen van gegevens, die hij aanvankelijk probeerde te gebruiken om alarm te slaan binnen het Chinese systeem, door onderzoekspapers te schrijven en op conferenties te spreken. Maar al snel werd hij niet meer uitgenodigd voor academische bijeenkomsten en werden zijn artikelen afgewezen. Toen zijn contract aan de universiteit moest worden verlengd, raakte hij plotseling werkloos.
(The Globe and mail).