China bouwt op heilige grond
Diep in een heilige vallei in Buthan is China sinds 2015 aan het bouwen.
Al decennia wordt er door China op bezet gebied in Tibet gebouwd, maar nu wordt ook Bhutan als bouwgrond gebruikt.
In oktober 2015 kondigde China aan dat een nieuw dorp, Gyalaphug in het Tibetaans of Jieluobu in het Chinees, was gesticht in het zuiden van de Tibetaanse Autonome Regio (TAR). In april 2020 reisde de secretaris van de Communistische Partij van de TAR, Wu Yingjie, over twee passen, beide meer dan 4.000 voet hoog, om het nieuwe dorp te bezoeken. Daar zei hij de bewoners – allemaal Tibetanen – ‘wortels neer te leggen als Kalsang-bloemen in het grensgebied van de sneeuw’ en ‘de heldere rode vlag van vijf sterren hoog te houden’. De film van het bezoek werd uitgezonden op lokale tv-zenders en er werd over gepubliceerd op de voorpagina’s van Tibetaanse kranten. Buiten China werd niets gemeld: er worden honderden nieuwe dorpen gebouwd in Tibet, en deze leek niet anders. Gyalaphug is echter anders: het is in Bhutan. Wu en een gevolg van ambtenaren, politie en journalisten waren een internationale grens overgestoken. Ze bevonden zich sinds het begin van de jaren tachtig in een gebied van 232 vierkante mijl bij China, maar internationaal gezien als onderdeel van het Lhuntse-district in het noorden van Bhutan. De Chinese functionarissen waren op bezoek om, onopgemerkt door de wereld, hun succes te vieren bij het planten van kolonisten, veiligheidspersoneel en militaire infrastructuur binnen een territorium dat internationaal en historisch gezien als Bhutanees wordt beschouwd.
Deze nieuwe constructie maakt deel uit van de pogingen van de Chinese president Xi Jinping sinds 2017 om het Tibetaanse grensgebied te versterken, een dramatische escalatie van de langlopende krachtsinspanning van China om India en zijn buren langs hun Himalaya-grenzen te slim af te zijn. In dit geval heeft China het land in Bhutan nodig: het doel is om de Bhutanese regering te dwingen gebied af te staan dat China elders in Bhutan wil om Peking een militair voordeel te geven in zijn strijd met New Delhi. Gyalaphug is nu een van de drie nieuwe dorpen (twee reeds voltooid, één in aanbouw), 66 mijl aan nieuwe wegen, een kleine waterkrachtcentrale, twee administratieve centra van de Communistische Partij, een communicatiebasis, een rampenbestrijdingsmagazijn, vijf militaire of politiebuitenposten, en wat wordt verondersteld een belangrijke signaaltoren te zijn, een satellietontvangststation, een militaire basis en maximaal zes beveiligingslocaties en buitenposten die China heeft gebouwd in wat het zegt zijn delen van Lhodrak in de TAR, maar die zich in feite in de ver ten noorden van Bhutan. Dit houdt een strategie in die provocerender is dan alles wat China in het verleden aan zijn landgrenzen heeft gedaan. De bebouwing van een heel gebied in een ander land gaat veel verder dan de patrouilles en incidentele wegenbouw die leidden tot oorlog met India in 1962, militaire botsingen in 1967 en 1987, en de dood van 24 Chinese en Indiase soldaten in 2020. Bovendien, schendt het openlijk de voorwaarden van het dividendaandeel van China met Bhutan. Het negeert ook decennia van protesten tegen Beijing door de Bhutanezen over veel kleinere overtredingen elders aan de grenzen. Door in de Himalaya de provocerende tactieken te kopiëren die het ook in de Zuid-Chinese Zee heeft gebruikt, riskeert Peking de betrekkingen met zijn buren, wier behoeften en belangen het altijd moet respecteren, en brengt het zijn reputatie wereldwijd in gevaar.
Deze nieuwe constructie maakt deel uit van de pogingen van de Chinese president Xi Jinping sinds 2017 om het Tibetaanse grensgebied te versterken, een dramatische escalatie van de langlopende krachtsinspanning van China om India en zijn buren langs hun Himalaya-grenzen te slim af te zijn. In dit geval heeft China het land in Bhutan nodig: het doel is om de Bhutanese regering te dwingen gebied af te staan dat China elders in Bhutan wil om Peking een militair voordeel te geven in zijn strijd met New Delhi. Gyalaphug is nu een van de drie nieuwe dorpen (twee reeds voltooid, één in aanbouw), 66 mijl aan nieuwe wegen, een kleine waterkrachtcentrale, twee administratieve centra van de Communistische Partij, een communicatiebasis, een rampenbestrijdingsmagazijn, vijf militaire of politiebuitenposten, en wat wordt verondersteld een belangrijke signaaltoren te zijn, een satellietontvangststation, een militaire basis en maximaal zes beveiligingslocaties en buitenposten die China heeft gebouwd in wat het zegt zijn delen van Lhodrak in de TAR, maar die zich in feite in de ver ten noorden van Bhutan. Dit houdt een strategie in die provocerender is dan alles wat China in het verleden aan zijn landgrenzen heeft gedaan. De bebouwing van een heel gebied in een ander land gaat veel verder dan de patrouilles en incidentele wegenbouw die leidden tot oorlog met India in 1962, militaire botsingen in 1967 en 1987, en de dood van 24 Chinese en Indiase soldaten in 2020. Bovendien, schendt het openlijk de voorwaarden van het dividendaandeel van China met Bhutan. Het negeert ook decennia van protesten tegen Beijing door de Bhutanezen over veel kleinere overtredingen elders aan de grenzen. Door in de Himalaya de provocerende tactieken te kopiëren die het ook in de Zuid-Chinese Zee heeft gebruikt, riskeert Peking de betrekkingen met zijn buren, wier behoeften en belangen het altijd moet respecteren, en brengt het zijn reputatie wereldwijd in gevaar.
Robert Barnett
foreignpolicy.com
foreignpolicy.com
About this project: Research for this story and its maps is by Robert Barnett, Matthew Akester, Ronald Schwartz, and two Tibetan researchers who asked to remain anonymous. Produced as part of an ongoing collaborative research project into policy developments on Tibet, using material drawn from official Chinese media reports, Chinese blogs, Bhutanese National Assembly reports, Indian media reports, and open-source mapping services including OpenStreetMap and Map With AI. Note: Links in this story are mainly to Chinese- or Tibetan-language media reports. Place names are given according to usage in Bhutan, where known, or are taken from Tibetan translations of Chinese reports, which may be unreliable. Chinese names are given in parentheses in the photo captions.