Ecologische oorlogsvoering, bestaat die uitdrukking?

Door de ingrepen in de loop van de rivieren in de Himalaya beïnvloedt China de watertoevoer naar andere landen zoals India en Nepal.
Voor een deel bepaalt China hierdoor of deze landen voldoende schoon water uit de Himalaya kunnen krijgen. Zelfs of het water nog wel schoon is, bepaalt China door de mijnbouw die China in de Himalaya pleegt en het afval dat daarmee in het smeltwater komt dat de rivieren instroomt.

Natuurlijk spreekt de Dalai Lama al jaren over de gevaren van de milieuverontreiniging en het smelten van de ‘derde pool’.
Wanneer durft de wereld zich te gaan verzetten tegen de eco-guerilla die door China in de Himalaya gevoerd wordt? Een bijna onbesproken achterhoedegevecht met als inzet schoon drinkwater en een leefbare omgeving voor de Tibetanen.

Sinds jaar en dag beschuldigt China de nomaden uit Tibet ervan oorzaak te zijn van de woestijnisering van grote gebieden land in de Himalaya. Overbegrazing heeft echter nooit plaats gevonden tot de nomaden zich plotseling nog maar beperkt mochten bewegen met hun kuddes, graasgebieden werden aangewezen door de Chinese overheid, de organische begrazing door de kuddes van de nomaden werd aan banden gelegd en daardoor raakten bepaalde gebieden uitgeput. Eerst werden de nomaden aangewezen als veroorzaker van de overbegrazing en de woestijnisering van de graasgebieden, vervolgens werd die woestijnisering aangvoerd als reden dat de nomaden beter in dorpen zouden kunnen gaan wonen en iets anders zouden moeten gaan doen. Er zou voor hen woonruimte en scholing komen. Er is in nomaden gebieden echter weinig vraag naar andere beroepsgroepen dan veehoeders. Sommige nomadengroepen waren gewend in de koudste maanden tijdelijk in dorpen door te brengen met huizen, voor hen was het misschien nog het minst onbekend. Maar nomaden die echt alleen een trekkend bestaan met tenten kenden was het extra moeilijk wennen in de huizen die ze moesten betrekken zonder hun kuddes om mee te leven. Nomaden met kuddes dieren laten zich moeilijk omvormen tot dorpsbewoners met een vaste stek en een nieuw beroep.
Een eeuwenoude traditionele manier van leven wordt vernietigd.
Deze traditonele manier van leven is onderdeel van de Tibetaanse cultuur. Tot cultuur behoren de levensvisie en levenswijze van een volk (de manier van zien, zijn en doen). Langzaam wordt de Tibetaanse cultuur ondermijnd, op vele manieren.

Het onderwijs in het Tibetaans is tanende in Tibet, de Chinese overheid gebiedt scholen Chinees te onderwijzen aan de Tibetaanse kinderen. Deze kinderen mogen vaak niet meer deelnemen aan religieuze (Tibetaans boeddhistische) feestdagen en evenementen. Uit India kwam het bericht dat er weer een toename is aan het aantal kinderen dat over de Himalaya te voet naar India vlucht, op zoek naar een betere toekomst en onderwijs in hun eigen taal, wat cru genoeg in de Tibetaanse kinderdorpen in India wel voorhanden is.
Het Tibetaans boeddhisme wordt uitgehold door de afbraak van kloosters, herstelde kloostergebouwen zijn meer bedoeld voor het oog van de buitenwereld dan dat het boeddhisme daar op oude voet kan voortleven. Kijk naar de Tibetaans boeddhistische onderwijsinsituten Larung Gar, en Yachen Gar, waar duizenden monniken, nonnen en leken-studenten zich langere tijd ophielden en dorpen bouwden rond het lesinstituut. Op het hoogtepunt woonden in elke gebied wel 10.000 tot 40.000 studenten maar beide instituten zijn gedeeltelijk met de grond gelijk gemaakt, monniken en nonnen afgevoerd. Het bestuur van Larung Gar is in Chinese handen en heeft nog weinig van de originele intenties van oprichter Jigme Puntsok over.

Natuur hoort ook bij cultuur, gewoonten en gebruiken in een gebied, de kleding, vrijetijdsbesteding en voedselvoorziening. In Tibet zijn deze innig verbonden daar de dieren van de nomaden in al deze punten voorzien. Tenten en kleding van jakwol, paardenraces, jakboterthee, allemaal producten en activiteiten die de mensen ontwikkelden in hun leven met de kuddes.
Ecologische oorlogsvoering is het negatief beïnvloeden van de natuur zodat de plaatselijke bewoners en zelfs bevolkingsgroepen in verder gelegen gebieden er de lasten van dragen. Het is een een chantagemiddel en een repressiemiddel.
Hoe meer de natuur en de cultuur in het Tibetaanse berggebied worden afgekaveld, hoe armer het dak van de wereld straks achterblijft, zonder dat de wereld daar benden een vinger heeft uitgestoken.

© Tibet Support Groep 2019, niets uit deze publicatie mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de TSG worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm